Holly’s verhaal – revalidatie na hoornzuil operatie

Hier komt het verhaal van Holly, onze aanloop naar de  hoornzuildiagnose, de operatie en de tijd erna. Ik zal Holly’s herstel hier bijhouden, als een soort van blog-dagboek. Laatste aanvulling is van 6 april 2022.

21 december 2021: z𝐨𝐫𝐠𝐞𝐧 𝐨𝐦 𝐝𝐞 𝐚𝐥𝐥𝐞𝐫𝐥𝐢𝐞𝐟𝐬𝐭𝐞

Maandag ochtend 20 december  heb ik samen met mijn lieve vriendin Geerte en bijrijdster Amber Holly naar de kliniek in De Ham gebracht voor de ingreep aan haar linker voorhoef.

De röntgenfoto’s die donderdag 16 december van die hoef zijn gemaakt, lieten zien dat Holly waarschijnlijk in die hoef geen hoefzweer heeft, maar een keratoma ook wel hoornzuil genoemd.

Vermoedelijk is die een gevolg van de hoefzweer die zich dik 4 jaar geleden kort nadat ik haar had gekocht openbaarde. Of het keratoma zat er al: we zullen het nooit weten. Het is heel frustrerend om te moeten concluderen dat die rare plek in de toon van die hoef waar ik zo vaak vragen over heb gesteld aan smeden, bij hun de alarmbellen had moeten laten klingelen, maar dat niet deed.

Boosheid en gefrustreerdheid zaten me in de weg de afgelopen tijd. En op dit moment ook wel tranen.

Gelukkig heb ik een fijne dierenarts in Rick van Proosdij van De Klomp Dierenartsen . De ingreep wordt o.a. uitgevoerd door chirurg Sjoerd Frietman, die ik al eerder heb mogen leren kennen als een fijn persoon en een kundig arts.

Op de kliniek zijn nog meer foto’s gemaakt, vandaag zal de hoef worden geopend en zo zal in stapjes de hoornzuil worden verwijderd en de situatie in de hoef worden geëvalueerd.

Voor nu ‘keeping fingers crossed’ en op naar een succesvolle ingreep en revalidatie.

Alle ‘good vibes’ zijn heel, heel welkom.

Fijne dag nog,

Astrid

22 december 2021: 𝐇𝐨𝐥𝐥𝐲 𝐢𝐬 𝐠𝐞𝐨𝐩𝐞𝐫𝐞𝐞𝐫𝐝!

Gisteren ….nou nee, vandaag ‘pas’.

Gisteren was een dag van wachten op nieuws. Toen ik om 16.15 uur nog niets had gehoord, heb ik gebeld. De stilte was oorverdovend.

De assistente die ik aan de lijn kreeg, zei dat Holly nog niet was geholpen en dat de chirurg mij zou bellen. Meer wist ze me niet te vertellen. Ongeveer tien voor vijf kreeg ik een telefoontje van een andere assistente: Holly was geholpen en ze zouden morgen verder gaan.

Geen chirurg meer gesproken en ik heb hem bewust niet meer geappt. Ik hoopte dat hij in de loop van de avond nog zou bellen. Niet. Wat duurt wachten dan lang!

𝐕𝐞𝐫𝐰𝐚𝐫𝐫𝐢𝐧𝐠

Vanochtend om 10.15 uur de chirurg geappt met de vraag of ik vandaag nog wat van hem zou horen. Jazeker en hij zou na de ingreep contact met mij opnemen en meende over circa een uur te starten.

Toen ik hem appte wat mij gisteren was verteld, belde hij me direct op. Dat was fijn en hij beloofde me foto’s te maken, eventueel te filmen en ook dat hij me na de ingreep zou bellen. Zo geschiedde.

𝐖𝐚𝐭 𝐢𝐬 𝐞𝐫 𝐠𝐞𝐜𝐨𝐧𝐬𝐭𝐚𝐭𝐞𝐞𝐫𝐝?

Holly had inderdaad een ‘afwijkende structuur’ in de hoef: het kon of een keratoma/hoornzuil zijn of een fistel. Die is verwijderd. Ik ben zo opgelucht, omdat ik die voet zag veranderen van vorm, in hoe ze hem gebruikte. Het klopte gewoon niet, mijn gevoel klopte dus wel!

Op de beelden die Sjoerd Frietman heeft gemaakt, zie je waar dat ellendige ding zat.

Zoals jullie op de foto’s kunnen zien is Holly voor de ingreep beslagen om zo de hoef bij elkaar te houden. Ook is onder de kroonrand een soort van ‘brug’ van hoorn intact gelaten voor zoveel mogelijk behoud van integriteit. De ontstane holte is gespoeld om ontstekingsmateriaal weg te halen en het gebied te ontsmetten. Nu moet deze holte dicht gaan groeien.

Tot slot is de hoef ingepakt – ik zag al dat verband en dacht als ze daar maar af blijft… Holly wordt ontdersteund met Metacam en Succralfaat. De eerste is een pijnstiller/ontstekingsremmer, de tweede beschermt haar maag tegen de eerste.

Mijn paardenmeisje is rustig op stal en eet goed.

𝐄𝐧 𝐧𝐮?

Holly moet nog even blijven, opdat ze in de gaten kunnen houden hoe het gaat als ze de voet gaat belasten. En ook heb ik verzocht dat ze ook haar andere hoeven bekijken. Dat staat voor morgen op de agenda.

Want ook bij de achterhoeven heb ik al langer mijn vraagtekens. Ik hoop dat ik nu wel antwoorden zal krijgen op die vragen die ik al zo vaak heb gesteld het afgelopen jaar.

Constatering was zowieso dat ze beter liep toen beide voorvoeten waren beslagen. Ze stond erg kort, zei Sjoerd.

𝗠𝗼𝗿𝗴𝗲𝗻 𝘄𝗲𝘁𝗲𝗻 𝘄𝗲 𝘄𝗲𝗲𝗿 𝗲𝗲𝗻 𝗯𝗲𝗲𝘁𝗷𝗲 𝗺𝗲𝗲𝗿!

Ik ben dus benieuwd wat de bevindingen van morgen zullen zijn. Ik word hoe dan ook wijzer, daar ga ik vanuit. En met die informatie kan ik dan gaan bekijken hoe ik Holly zo goed mogelijk kan ondersteunen in haar herstel en de tijd erna.

Ik hou jullie op de hoogte, beloofd!

𝗝𝘂𝗹𝗹𝗶𝗲 𝗺𝗲𝗱𝗲𝗹𝗲𝘃𝗲𝗻. 𝗶𝘀 𝗮𝗹𝘀 𝗲𝗲𝗻 𝘄𝗮𝗿𝗺 𝗯𝗮𝗱: 𝗕𝗘𝗗𝗔𝗡𝗞𝗧!

Zoveel apjes, berichtjes, dm’s heb ik gekregen toen ik jullie vertelde over mijn zorgen over Holly. Ik heb er een warm hart van.

Liefs,

Astrid

Vrijdag 24 december 2021: o𝐩 𝐛𝐞𝐳𝐨𝐞𝐤 𝐛𝐢𝐣 𝐇𝐨𝐥𝐥𝐲!

Die dag zijn Holly’s grote vriendin Amber en ik samen naar Den Ham gereden om Holly te bezoeken. We misten onze grote paardenvriendin en wilden niet langer wachten.

𝐇𝐨𝐞 𝐳𝐢𝐣𝐧 𝐝𝐞 𝐞𝐞𝐫𝐬𝐭𝐞 𝟒𝟖 𝐮𝐮𝐫 𝐧𝐚𝐚𝐫 𝐝𝐞 𝐨𝐩𝐞𝐫𝐚𝐭𝐢𝐞 𝐯𝐞𝐫𝐥𝐨𝐩𝐞𝐧?

De ingreep is woensdag probleemloos verlopen. Ik was ook echt trots en aangenaam verrast dat Holly zich heel goed heeft gedragen. Holly heeft namelijk al langere tjid periodes dat ze wel of niet goed haar voetje wilde geven, iets wat nu echt goed te begrijpen is.

De ingreep was bij Holly wat ingrijpender dan een ‘standaard’ hoornzuil operatie: ze hebben boven de kroonrand ook een opening moeten creeëren of beter, de opening die de ontsteking daar al had gemaakt vergroot en schoon gemaakt.

Dit zorgde ervoor dat ze de eerste 24 uur na de operatie wat meer tekenen van pijn vertoonde dan wanneer ze daar niet zou zijn geopend.

Sjoerd heeft toen aangegeven dat als ze de volgende dag nog hetzelfde niveau van ongemak vertoonde, hij haar op de bute wilde zetten. Dat vond ik even wat minder om te horen. Gelukkig hoorde ik de volgende dag – vrijdag ochtend – dat dat niet hoefde en ze gewoon op twee keer per dag metacam zou blijven staan.

Wel hebben we donderdag besloten Holly tijdens het kerstweekend in de kliniek te laten. Ook voor mijn eigen rust leek me dat een goede beslissing.

𝐄𝐧 𝐡𝐨𝐞 𝐧𝐮 𝐯𝐞𝐫𝐝𝐞𝐫?

Morgen ga ik weer naar Holly toe. Ik ga leren haar verband te wisselen en het revalidatie-traject bespreken.

Meer daarover vertel ik jullie morgen!

Fijne avond,

Astrid

𝐇𝐞𝐭 𝐢𝐬 𝐟𝐞𝐞𝐬𝐭!!! 𝐃𝐞 𝐚𝐥𝐥𝐞𝐫𝐥𝐢𝐞𝐟𝐬𝐭𝐞 𝐢𝐬 𝐰𝐞𝐞𝐫 𝐭𝐡𝐮𝐢𝐬!

op dinsdag 28 december aan het begin van de middag konden we op de kliniek terecht.

Daar heeft dierenarts/chirurg Sjoerd ons laten zien hoe we het drukverband om Holly haar hoef konden vervangen. Ik zeg ‘drukverband’ omdat het erg belangrijk is tegendruk te geven in de in de hoef ontstane holte, om zo een ‘prolaps’ te voorkomen. Bij een prolaps komt weefsel naar buiten en dat willen we natuurlijk absoluut voorkomen.

𝐃𝐞 𝐛𝐞𝐡𝐚𝐧𝐝𝐞𝐥𝐢𝐧𝐠: 𝐞𝐞𝐧 𝐟𝐨𝐭𝐨-𝐨𝐯𝐞𝐫𝐳𝐢𝐜𝐡𝐭

Het oude verband werd verwijderd, Sjoerd en smid Tom waren erg tevreden met het resultaat: de kroonrand was bijna weer helemaal recht, het operatiegebied zag er schoon en rustig uit.

Holly vond het erg spannend allemaal en toen Sjoerd de leucoplast begon af te rollen, kookte ze over. Gelukkig bleef Sjoerd heel, zijn horlogebandje niet.

Er viel geen onvertogen woord, klein roesje gegeven ter ondersteuning en weer door.

Met een keurig ingepakte hoef, een behandelprotocol en een zak met gaasjes, vetwrap en leucoplast zijn we daarna vertrokken. En Holly mocht mee!

Ze liep probleemloos de trailer op en was na een pittige reis – het was bar slecht weer – blij weer thuis te zijn.

𝐇𝐨𝐞 𝐧𝐮 𝐯𝐞𝐫𝐝𝐞𝐫?

Vooralsnog zes weken boxrust. Klinkt overweldigend lang. Daarom heb ik een kalender in de zadelkast gezet, de weken genoteerd. Zo kunnen we de dagen afstrepen.

Vandaag is Holly verhuisd naar een iets grotere en open stal dichtbij haar vaste ‘hangplek’ en vrienden.

Ik ben blij en oplucht hoe Holly zich tot nu toe houdt op stal!

𝐊𝐞𝐢𝐡𝐚𝐫𝐝 𝐭𝐞𝐫𝐮𝐠 𝐠𝐞𝐟𝐥𝐨𝐭𝐞𝐧

Ziek zijn komt nooit uit, maar nu al helemaal niet. Feit is, ik ben wel ziek.

Gelukkig heb ik een geweldig team van mensen om mijn heen die de zorg voor Holly op zich hebben genomen de afgelopen dagen en ons ook de afgelopen weken bij stonden. Geerte Vermeer, Ingeborg Potze van Stal Ludmilla’s Hoeve en @amberhazeveld_x: jullie zijn onbetaalbaar!

Last but not least @Mijke van Halm die ervoor zorgde dat pakketten toch nog werden verstuurd toen ik dat niet kon doen, omdat Holly naar de kliniek moest enzovoorts.

Ook nu ik ziek ben, zet Mijke haar schouders eronder. Dankjewel!

Tot slot dierenarts Rick van Proosdij: top dat je er morgenochtend meteen bent om Holly’s verband te verwisselen nu ik dat niet kan.

Tot zover deze update over Holly!

Natuurlijk nog de beste wensen voor 2022.

Liefs, Astrid

• voor het eerst met mijn nieuwe oude auto en trailer op pad!
• geen zooltjes en kit meer nodig, Holly kreeg alleen nog voor beslag!
• Holly’s oude ijzers zijn eraf gehaald en het nieuwe beslag is aangebracht zonder roesje! Was zo ontzettend trots op haar!

Dierenarts/Chirurg Sjoerd Frietman heeft ook nog Holly nagekeken, ik moest haar laten stappen en draven aan de hand, hij heeft ook de operatieplek nagekeken en gevoeld en was net als smid Marcel bijzonder tevreden: alles groeit mooi dicht, er is geen bobbel bij de kroonrand – iets wat ze vaak zien naar zo een operatie – en e.e.a. is mooi ingedroogd.

Kortom: Holly haar herstel had tot dusver niet beter kunnen verlopen. Ik ben daar zo ontzettend blij mee!

Hoe nu verder?
Holly loopt nu sinds ongeveer een maand op een grote paddock die deels verhard is, deels zandgrond heeft.
Dit doet haar goed, ze staat meer tussen de andere paarden, maar nog steeds wel alleen. We willen haar nu zo snel mogelijk de kudde in laten gaan, ook omdat de hele bubs in de week van 18 april voor het eerst de wei op zal gaan. En dat mag! Van het weekend laten we Holly vermoedelijk ‘los’ en mag ze weer aansluiten bij de kudde. Ik vind het best spannend, ben bovenal blij!

Het advies is verder om zolang de hoef nog niet helemaal dicht is, haar op beslag te houden. Vooralsnog lijken er geen redenen te zijn dat ze niet t.z.t. zonder beslag zou kunnen. Ik hoop dat dat met behulp van Hoof Armor – een flexibele coating die je onderaan de hoef aanbrengt – gaat lukken. Want op de betonnen platen waar de hooiruiven staan, slijten de hoeven hard. Voor Holly te hard en het is wel belangrijk dat ze comfortabel is. Want No Feet-No Horse!
Ik heb de Hoof Armor al eerder toegepast, nog voordat we wisten van de hoornzuil en het resultaat was er direct: een veel beter lopend paard! Dus daar ga ik voor. Van het weekend wil ik haar achterhoeven gaan behandelen, die nu dankzij het werk van Jessica Vos er weer als normale hoeven uitzien. Door alle blessureleed was het langere tijd niet of amper mogelijk die hoeven te bekappen.

Ik hou jullie op de hoogte!
Groetjes, Astrid